1716 ਬਾਬਾ ਬੰਦਾ ਸਿੰਘ ਬਹਾਦਰ ਦੇ ਨਾਲ ਫੜੇ ਗਏ ਬਾਕੀ ਸਿੱਖਾਂ ਦੇ ਸਿਰ ਕਲਮ ਕਰ ਦਿੱਤੇ ਗਏ। ਬਾਬਾ ਬੰਦਾ ਸਿੰਘ ਬਹਾਦੁਰ, ਆਪਣੇ ਨਿਆਣੇ ਪੁੱਤਰ ਅਤੇ ਕੁਝ ਚੋਣਵੇਂ ਅਨੁਯਾਈਆਂ ਸਮੇਤ, ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਫਾਰੂਖ ਸਿਆਰ (ਬਹਾਦਰ ਸ਼ਾਹ ਦੇ ਉੱਤਰਾਧਿਕਾਰੀ) ਦੇ ਹੁਕਮ ਨਾਲ, 9 ਜੂਨ, 1716 ਨੂੰ ਦਿੱਲੀ ਵਿੱਚ ਬੇਰਹਿਮੀ ਨਾਲ ਤਸੀਹੇ ਦੇ ਕੇ ਮੌਤ ਦੇ ਘਾਟ ਉਤਾਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ। ਇਸ ਦਿਨ ਬਾਕੀ ਸਿੱਖਾਂ ਦੇ ਸਿਰ ਕਲਮ ਕੀਤੇ ਗਏ।
1746 ਲਖਪਤ ਰਾਏ ਨੇ 10,000 ਤੋਂ ਵੱਧ ਸਿੱਖ ਮਾਰੇ। ਇਸ ਨੂੰ “ਛੋਟਾ ਘੱਲੂਘਾਰਾ”, ਛੋਟਾ ਕਤਲੇਆਮ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
1842 ਅੱਧੀ ਰਾਤ ਨੂੰ, ਧਿਆਨ ਸਿੰਘ ਡੋਗਰਾ ਦੇ ਕਹਿਣ ‘ਤੇ, ਮਹਾਰਾਣੀ ਚੰਦ ਕੌਰ ਦੀ ਖੋਪੜੀ ਨੂੰ ਉਸ ਦੀਆਂ ਨੌਕਰਾਣੀਆਂ ਦੁਆਰਾ ਪੀਸ ਕੇ ਕੁਚਲ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਦਿਨ ਵਿੱਚ ਮੌਤ ਦੇ ਘਾਟ ਉਤਾਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।
1978 ਨਿਰੰਕਾਰੀ ਗੁਰਬਚਨ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਹੁਕਮਨਾਮੇ ਰਾਹੀਂ ਪੰਥ ਵਿਚੋਂ ਛੇਕਣ ਦਾ ਐਲਾਨ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ। ਸਿੱਖਾਂ ਦੇ ਧਾਰਮਿਕ ਅਥਾਰਟੀ ਦੇ ਸਰਵਉੱਚ ਅਸਥਾਨ ਅਕਾਲ ਤਖਤ ਤੋਂ ਇਹ ਹੁਕਮਨਾਮਾ ਜਾਰੀ ਕਰਨਾ ਸਿੱਖਾਂ ਨੂੰ ਸੰਤ ਨਿਰੰਕਾਰੀਆਂ ਨਾਲ ਕੋਈ ਵੀ ਸਮਾਜਿਕ ਲੈਣ-ਦੇਣ ਕਰਨ ਤੋਂ ਵਰਜਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਸਿੱਖ ਦੀ ਇੱਛਾ ਦਾ ਪ੍ਰਗਟਾਵਾ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਉਹਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਕਬਜ਼ੇ ਤੋਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਬਚਾਉਣ ਦੀ ਇੱਛਾ ਰੱਖਦੇ ਸਨ ਜੋ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਬੁਨਿਆਦੀ ਵਿਸ਼ਵਾਸਾਂ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਪ੍ਰਵਾਨਿਤ ਜੀਵਨ ਢੰਗ ‘ਤੇ ਸਵਾਲ ਉਠਾਉਂਦੇ ਸਨ ਅਤੇ ਹਮਲਾ ਕਰਦੇ ਸਨ।
1984 ਗੰਗਾ ਨਗਰ ਵਿੱਚ ਤਾਇਨਾਤ ਸਿੱਖ ਰੈਜੀਮੈਂਟ ਦੇ 400 ਸਿੱਖ ਸੈਨਿਕਾਂ ਨੇ ਸ੍ਰੀ ਦਰਬਾਰ ਸਾਹਿਬ, ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਉੱਤੇ ਭਾਰਤੀ ਅਮਰੀ ਦੇ ਹਮਲੇ ਦੇ ਵਿਰੋਧ ਵਿੱਚ ਬਗਾਵਤ ਕੀਤੀ। ਹਥਿਆਰਾਂ ਅਤੇ ਭਾਰੀ ਤੋਪਖਾਨੇ ਨਾਲ ਲੈਸ ਹੋ ਕੇ ਉਹ ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਸਰਹੱਦ ‘ਤੇ ਪਹੁੰਚ ਗਏ ਜਿੱਥੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਦੂਜੀ ਰੈਜੀਮੈਂਟ ਨਾਲ ਸਖ਼ਤ ਲੜਾਈ ਲੜੀ। ਦੋਵਾਂ ਪਾਸਿਆਂ ਤੋਂ ਭਾਰੀ ਨੁਕਸਾਨ ਹੋਇਆ, ਬਚੇ ਹੋਏ ਮੈਂਬਰ ਗ੍ਰਿਫਤਾਰ ਕਰ ਲਏ ਗਏ। ਅਜਿਹਾ ਹੀ ਸਮਾਚਾਰ ਰਾਮਗੜ੍ਹ ਤੋਂ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਕੈਂਪਾਂ ਵਿਚਲੇ ਸਿੱਖ ਯੂਨਿਟ ਸਟੇਸ਼ਨਾਂ ਨੇ ਬਲੂ ਸਟਾਰ ਅਪਰੇਸ਼ਨ ਵਿਚ ਹਿੱਸਾ ਲੈਣ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।
1985 ਹਰਜਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਜਿੰਦਾ ਅਤੇ ਸੁਖਦੇਵ ਸਿੰਘ ਸੁੱਖਾ ਨੇ ਸਾਕਾ ਨੀਲਾ ਤਾਰਾ ਦੌਰਾਨ 4 ਜੂਨ, 1984 ਨੂੰ ਦਰਬਾਰ ਸਾਹਿਬ ‘ਤੇ ਹਮਲਾ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਜਨਰਲ ਵੈਦਿਆ ਦਾ ਕਤਲ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ।
